Bardzo dobry
Dobry
Dostateczny
Umiarkowany
Zły
Bardzo Zły
Brak indeksu
Dębica to miasto leżące w województwie podkarpackim, choć historycznie na ziemi sandomierskiej. To jedno z największych miast tego województwa liczące sobie dziś ponad 40 tysięcy mieszkańców. Dębica znana jest między innymi z wyrobów chemicznych oraz produkcji opon, ale jest tu także niejedno do odkrycia. Zatem, czy smog w Dębicy nie jest zbyt dużą przeszkodą, by poznać zakamarki miasta?
Co ciekawego można w ogóle zobaczyć w Dębicy? Jest tego sporo. Sama historia tego miasta zaczęła się w XIV wieku, gdy było lokowane po raz pierwszy. Były kolejne, bowiem następnie było zdegradowane i ponownie lokowane w 1912 roku. Na koniec zdegradowano miasto obok, włączając je do Dębicy, dzięki czemu stała się na tyle duża, na ile jest duża dzisiaj. Dębica powstała zatem jeszcze w okresie średniowiecza, ale rozwój zawdzięcza wiekom następnym.
Dębica była nękana przez pożary i walki, a odbudowę umożliwiano poprzez czasowe przywileje. Dwukrotnie została złupiona przez Szwedów oraz przez armię Rakoczego. Szybko stało się miastem wyludnionym, w związku z tym do miasta zaczęli nadciągać Żydzi. Wzrost ludności spowodował rozwój Dębicy, która jednak znów stała się obszarem walk w trakcie elekcji pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami Stanisława Leszczyńskiego. Dębica z tych zniszczeń już się nie podniosła i w XVIII wieku przeszłą we władanie Radziwiłłów jako osada rolnicza.
Po I rozbiorze pojawiła się w zaborze austriackim. Przez wiele lat nie rozwijała się miarowo. Zwolniono ją z praw miejskich. Ocalał rynek i kilkadziesiąt domów wokół. Miała tu jednak miejsce rabacja galicyjska, a w drugiej połowie XVIII wieku Dębica zaczęła się rozwijać i stała się miastem przemysłowym. Spowodowała to kolej, która pojawiła się w mieście. Zaczęto tworzyć coraz więcej miejsc użyteczności publicznej, a w 1912 roku Dębica odzyskała prawa i herb. Po I wojnie światowej wróciła do Polski. Odbudowano wiele zakładów, stworzono przetwórnię mięsa oraz uruchomiono wytwórnię kauczuku czy opon. Po kampanii wrześniowej Dębica dostała się pod okupację niemiecką, a wyzwolona została w sierpniu 1944 roku.
Dziś to prężny ośrodek przemysłowy, podobnie jak w Polsce Ludowej, gdy powołano do życia np. Kombinat Rolno-Przemysłowy Iglopol. Miasto po transformacji zyskało i dalej prężnie się rozwija. Wśród zabytków, które warto zobaczyć, można wymienić np. kościół farny św. Jadwigi z XVI wieku oraz park miejski wraz z wieżą ciśnień z 1904 roku. Czy spacer po parku jest niebezpieczny w związku z zanieczyszczeniem powietrza w Dębicy?
Monitorowanie powietrza jest w Dębicy dość nowe. Jednak już od kilku lat działa stacja Głównej Inspekcji Ochrony Środowiska przy ulicy Grottgera, która mierzy poziom tzw. niskiej emisji. Jest to stężenie w powietrzu przede wszystkim pyłów zawieszonych PM10 oraz PM2,5, a także benzo(a)pirenu. Ich wartość pokazuje, jaka jest jakość powietrza w Dębicy.
Smog w Dębicy jest dość duży. Stężenie benzo(a)pirenu w roku 2018, w ujęciu średnim dobowym, wyniosło aż 7,1 ng/m3, podczas gdy celem Unii Europejskiej jest norma do 1 ng/m3. Jednostkowa największa wartość wyniosła 46 ng/m3. Stan powietrza w Dębicy nie jest dobry także przy pomiarach pyłu zawieszonego PM10 – 39,3 ug/m3 przy normie 40 ug/m3 oraz maksymalny dzienny pomiar na poziomie 216 ug/m3 nie dają miastu dobrego świadectwa.
Nie dziwią zatem działania wojewódzkich władz. Uchwała antysmogowa sprawiła, że jakość powietrza w Dębicy musi się zmienić. Nie można już bowiem palić w piecach mułem węglowym czy węglem brunatnym, a także drewnem o wilgotności powyżej 20%. Z kolei do 2028 działać będą mogły już tylko piece i kotły o klasie 5 emisyjnych norm. OD 2018 roku nie można zresztą montować już innych. To sprawi, że stan powietrza w Dębicy znacznie się poprawi.